Marokkaanse zoetigheid

Zomaar op een vrijdag heb ik een spontane bloggast, Kenza, mijn collega in het ziekenhuis. Heel lief kwam ze me een bordje brengen met Marokkaanse zoetigheid brengen die ze had gemaakt. We praten wel vaker over bakken, taarten, koekje en ander lekkernij.

“Voor jou en je kinderen”, zei ze.  “Ik hoop dat ze het lekker vinden”.  En dat vonden ze;  ik wilde nog foto’s maken maar dat lukte bijna niet. Ze konden niet van het bordje afblijven.

Wat is het eigenlijk? Ik ken de gekregen zoetigheden niet. Mijn collega Kenza is heeft haar wortels in Marokko, is het een Marokkaans recept? Ik heb wel eerder Marokkaanse koekjes gegeten met pindakaas. Deze echter deden me qua smaak meer aan bonbons denken.

Ik vind ze zo geweldig mooi en lekker dat ik ze wil delen. En dat terwijl mijn collega zich verontschuldigd dat ze niet zo goed kan bakken! Ze zijn heerlijk.

Marokkaanse snickers oftewel Marokkaanse zoetigheid.

Marokkaanse papieren cupcake cupjes

Deze schattige papieren mini cupjes komen uit Marokko. Ik vermoed dat je de cupjes in een kookwinkel kan kopen om bonbons in te maken. Ik meen ze er eens gezien te hebben.

Ze zijn gevuld met gemalen amandelen, cornflakes. Deze zijn door de gesmolten chocolade geroerd en gevuld in de papieren cupjes.

Ze waren heerlijk en zijn vast goed te bewaren.

Marokkaanse zoetigheid uit het hoofd

Eigenlijk weet mijn collega niet hoe de bovenstaande lekkernij heet. Ze heeft geen recept, maar vertelt het uit haar hoofd.

Ik kon het natuurlijk niet laten en ben ze zelf gaan maken, tenminste proberen te maken, want ik vind mijn zoetigheid “minder zoet”.

Ik zal ze stapsgewijs namaken en dan mag jij zeggen wat je er van vindt.

Je hebt nodig:

1. Honing

2. Chocolade

3. Geroosterde en gemalen pinda’s.

4. Bakpapier

De pinda’s kun je frituren maar dat is best vet, je kunt ze ook roosteren in de oven tot ze lekker bruin zijn. Daarna moet je ze malen met bijvoorbeeld een staafmixer.

Eerst probeerde ik het overtollig zout uit de nootjes te schudden. Het was een zak van 500 gram.

Toen zijn ze geroosterd in een oven van 200 graden. Het is wel opletten geblazen. Het ene moment lijkt er nog niets aan de hand, het volgende moment gaan de nootjes ineens heel snel. Na 15 minuten waren ze klaar en lekker bruin.

De nootjes werden gemalen.

Af en toe moest de dikke “pindakaas” even verwijderd worden om verder te kunnen malen.

De staafmixer moest ZO hard werken dat ik op een moment ben gestopt omdat ik anders bang was dat mijn staafmixer stuk zou gaan. Een uur later was het apparaat nog warm. Gelukkig, de mix was toch al klaar en de staafmixer werkt nog steeds.

Roer er voorzichtig wat honing door. Voeg eventueel nog wat meer toe. Ik denk dat ik 3,5 -4 flinke eetlepels honing heb gebruikt. Wellicht zou ik de volgende keer iets meer gebruiken.

Je smelt de chocolade au bain marie. Ik had ongeveer 350 gram pure chocolade.

Spreid de chocolade uit over bakpapier en snij het na een tijdje in tweeën voordat het té hard wordt.

De pindamix was best eigenwijs en om de gaatjes te vullen aan de bovenkant en te zorgen dat de chocolade niet zou breken, vulde ik de gaatjes met wat echte pindakaas.

Marokkaanse snicker koek; Marokkaanse zoetigheid

Ik vind de versie van mijn collega iets grover gemalen wel iets lekkerder. Een andere keer zou ik de pindalaag in een platte bak doen en goed aandrukken en dan de chocolade erover gieten, eventueel als ganache (half chocolade, half slagroom) maar ganache is minder lang houdbaar door de slagroom. Ganache is een heerlijke romige manier op je baksels te voorzien van chocolade. Bv. ook heerlijk op moorkoppen. Ganache; ik zet ze op mijn to do list.

Na een paar dagen werd de chocolade van mijn versie zacht en ging meer op het origineel; de gekregen versie lijken. Mijn kinderen eten ze dan ook graag.  Lekker voor bij een kopje muntthee met veel of weinig suiker.

Inmiddels weet ik dat dit Marokkaanse snickers zijn. Iedereen maakt ze net weer een beetje anders. Ik heb ze later nog een keer gebakken uit het boek Melk en Dadels.