Een kind verdient toch elke aanmoediging tot creativiteit, inzicht, techniek? Koen (11 jaar) ging dit weekend mee naar de Holland Sugart Art Show. Dat was natuurlijk niet alleen super gezellig voor moeder, het inspireert ook kinderen. Eigenlijk zag je best veel kinderen rondlopen op de beurs. Inspiratie na de Holland Sugar Art show 2012. Amper thuis gekomen zegt Koen: “Morgen ben ik vrij, studiedag voor de leraren. Wil je dan 2 vierkante cakes bakken, dan maak ik er een huisje van.” en hij tekent het even voor me op een papiertje. Samen gingen we een huisje maken van cake en fondant. Laat die studiedag nu net de koudste zomerdag in misschien wel 41 jaar zijn, vol regen. Een goede dag om lekker een huisje te gaan bouwen. Dat wordt dus een dik vest aan, sloffen aan, verwarming aan, gezellig muziekje aan, een lekker broodje voor tussen de middag. Het ontwerp wordt getekend. En dus bakte ik 2 gewone cakes, lekker stevig om goed in te snijden. De ene cake is hoger dan de andere cake. De bovenste bollingen worden eraf gesneden en geproefd 🙂 Het raam wordt uitgesneden en uitgehold in de grootste cake. De kleine cake dient als dak en wordt in 2 gesneden en aan elkaar geplakt met botercreme. Dit wordt in de koelkast bewaard zodat het goed aan elkaar kleeft. Het huisje wordt bedekt met fondant. De muren krijgen vorm met een steenmal, het dak wordt gemaakt met halve rondjes. De muren zijn niet gekleurd. Dit kun je natuurlijk ook achteraf doen. Koen kleurt de muren en het dak met cacao-poeder. De muren zijn niet gekleurd. Dit kun je natuurlijk ook achteraf doen. Koen kleurt de muren en het dak met cacao-poeder. Dan is de inspiratie op. “Wil je nog bloementjes maken in het raam,  een pad maken of gras spuiten rondom het huis?” “Eeehhhh, NEEEE!” en hij gaat aan de slag met andere activiteiten.

In de oude Caballero fabriek in Den haag, het huidige Cabfab, werd op 5 oktober jl. een open dag gehouden. Werden hier vroeger nog veel sigaretten gemaakt, tegenwoordig huizen hier vooral innovatieve, creatieve en culturele bedrijven. In het Cabfab bij het bedrijf waar ik te gast was, werken vooral veel mannen. Het bezoekersaantal mocht dan in het gehele complex wat tegen vallen dit jaar; deze energieke dag werd afgerond met het verwennen van de smaakpapillen: Cupcakes voor de mannen! Veel personeelsleden namen een geliefd huisgenoot mee en wat lekkers. Zo vond er een verrassend en gevarieerd buffet plaats. Met hartige hapjes…… en zoete. Het was een last minute bedenksel. Ik probeerde een elegante minicupcake te maken met een niet te vrouwelijke touch. Daarom heb ik mijn gewenste blingbling wat mannelijker gehouden: de versiering op de toeven waren gedust met  donker “gunmetal grey” van Edable Art. De cakewrappers waren mat zwart. Vaak houden mannen van strak en recht. Eigenlijk zouden we voor hen vierkante cupcakes moeten ontwerpen.

Terwijl thuis de eerste sneeuwvlokken van dit jaar vallen, correctie; van het seizoen, ga ik een klein taartje bakken. We verwachten eters, mannelijke eters. Anders dan ander, met Sneeuwbloem bij eerste sneeuwbui buiten van dit jaar. Mannen houden vaak van vierkant en strak. Het is een hoog 10 x 10 cm. taartje. Zal ik het taartje gun metal grey dusten, een kleur die ik onlangs heb aangeschaft? Deze prachtige dust doet wat betreft naam behoorlijk mannelijk aan. Nee, het gaat sneeuwen, ik hou het toch maar ijswit.  Een strakke witte taart, dat was mijn bedoeling. Nou die bedoeling liep anders. 10 x 10 cm. is behoorlijk klein en als het taartje dan zo hoog is, is het moeilijk om strak te bekleden op de gebruikelijke wijze. Vandaar dat het taartje toch maar een wat meer vrouwelijker gehalte heeft gekregen. Natuurlijk bestaat er zoiets niet: een sneeuwbloem, maar dat neemt niet weg dat deze bloem van “sneeuwvlokken” gemaakt is.  Dit is een uitstekerset waar je koekjes van kunt maken, maar natuurlijk kun je er ook andere dingen mee doen. De uitgestoken vlokken werden gedust met parelpoeder. Hier en daar zelf met een extra glitter. Ik wilde op de zijkant stippen spuiten met royal icing of eventueel parels op de plekken plakken. Je kunt dit ook zo uit de hand doen maar dat is best een precies werkje. Om zeker te weten dat de stipjes netjes over de vlakken werden verdeeld maakte ik een printje van een stippenplaatje. Google: dots en je hebt een grote keuze aan stippen. Ik knipte het papiertje op maat en prikte in het midden van de stippen een gaatje. Nu weet je precies waar je straks de stippen moet spuiten en ook eventuele parels blijven zo goed zitten. De parels werden gespoten. De icing was stevig en werd snel hard. Om van de puntjes stippen te maken moet je de puntjes plat maken met een natte kwast, eventueel je vingen door voorzichtig de puntjes weg te drukken. Wacht hier niet te lang mee, anders is de icing al hard geworden en lukt het niet meer. Buiten sneeuwde het. binnen was het behaaglijk warm en stond de taart te wachten op wat komen ging.

Tja, mijn vakantie zit er al op maar de grote en kleine mannen in huis zijn nog een week vrij. Kijk je naar buiten dan denk je toch tenminste dat het de herfstvakantie betreft, somber, regen, wind maar het is nog gewoon volop zomer. (zie de foto hierboven, met veel daglicht gefotografeerd en toch nog somber) En dus vertrokken zij voor een klein weekje naar Zwitserland. Vandaar dit Taartje in Zwitserse kleuren. Al snel ontving ik een kaartje, gelukkig was het een grapje, ik kan nog even dooreten voor ik de dame op de kaart benader. Maar bij thuiskomst moest er natuurlijk zoet op tafel komen. Nu kan ik natuurlijk een vierkante of rechthoek taart maken rood met een kruis maar ik heb al een tijdje een nieuwe mold liggen die smacht om gebruikt te worden. Een barok mold. En dus wordt het “Swiss baroque”. Het is een gewone cake gebakken in een 15 cm. vorm. Ik heb geen vullingen gemaakt, daar houden de mannen niet zo van: een gevulde biscuittaart. De siliconen mold is van alphabet moulds. De marsepein is Zeelandia 1:3. Na het insmeren van de mold met van crisco heb ik er extra witte fondant in gedaan. Makkelijk te kneden en al wit genoeg voor de taart. Het teveel aan fondant kan je verwijderen met een spatel. Na het vullen van de mold gaat het kort de diepvries in. Na een minuut of 5-10 laat het zich dan eenvoudig verwijderen. Een 15 cm. taartje is helaas snel “vol”. Een kleine aangeklede barok cake in Zwitserse kleuren.

Snor, snorremorrie, Mr. Snorremans. De snor krijgt sinds enkele jaren eventjes extra aandacht in november; de maand van de snor. Niet vanwege estetische of modieuze redenen, nee, ieder jaar  horen 10.000 mannen in Nederland dat zij prostaatkanker hebben. Toch wordt er er nauwelijks over prostaatkanker gepraat. Daar proberen we verandering in te brengen want in november krijgt meneer een snor! In 2003 bedachten 3 vrienden in Australie een concept. Zij lieten hun snor staan in november om aandacht te krijgen voor prostaatkanker en geld te verzamelen voor onderzoek. Vorig jaar haalden 880.000 deelnemers wereldwijd 91 miljoen euro op. In Nederland lieten afgelopen november 3.350 mannen hun snor staan. Samen brachten zij 350.000 euro bijeen voor prostaatkankeronderzoek. Behalve de movembermaand (een samenvoeging van moustache en november), is de  snor momenteel “hot”,   Komt dat mooi uit dat de snor is al een tijdje bezig met zijn return! En wij dames kunnen de heren, behalve onze eigen snorharen te laten staan, wat extra aandacht schenken in de vorm van een zoete snor. Nee en ik bedoel daarmee geen zoete verdwaalde resten in de snorharen. Wat dacht je van deze chocolade variant, die voor veel hilariteit zorgt op damesfeestjes, kinderpartijtjes en andere gezellige samenkomsten? Deze harige traktatie is eenvoudig te maken. Wilton heeft een hele leuke plastic chocolademold. Hiervoor smelt je chocolade au bain Marie op een laag vuurtje in een pan. Doe een halve laag gesmolten chocolade in een “snor” naar keuze en breng een papieren lollystokje op de juiste plaats in de mold. Hier overheen komt nog een laag gesmolten chocolade. Gun de snorren tijd om te stollen. In de koelkast gaat dit het snelst, maar niet te lang, anders worden de snorren vochtig. Hmm, een snor die niet kriebelt en van chocolade gemaakt is. Kan het eigenlijk wel nog beter worden? Zeker want toen was er weer die verleiding voor schittering: kan ik de snorren dusten? Het antwoord is: Ja! En zo werden de snorren zilver, goud en gunmetal grey gedust. Natuurlijk kun je in deze molds ook marsepein snorren of fondant snorren maken, persoonlijk zou ik ze dan niet op een stokje doen, de kans is groot dat ze eraf vallen. Fondant zal na wat indrogen wel iets sterker zijn dan marsepein en ook deze kunnen glimmend gedust worden. Hebben we niet allemaal mannelijke en vrouwelijke trekjes?

Kom, ik neem je mee.  Lekker dichtbij. Naar Apeldoorn, maar je mag ook gewoon thuis in je luie stoel blijven zitten. Ik laat je even kort mijn opvallenste bevindingen zien van Taart en trends beurs 2013! de Taart en Trends beurs van 2013 Het is zaterdag, de meest druk bezochte dag van de beurs. Het was druk, maar het was goed te doen. Is de trend, het nieuwe bakken, over zijn top? Zijn onze portemonnees minder gevuld? Of zijn er meer standhouders? Laat ik eerlijk zijn; ik ben al rijkelijk in het bezit van veel mooie spulletjes. Dus ben ik niet een thuisbakker die met tassen vol materialen naar huis gaat. Maar inspiratie opdoen is een groot goed, dan kan overal, maar hier is wel een hoge concentratie inspiratie te vinden. Bij deze taart van David Cakes wilde ik graag even met mijn neus bovenop staan. Er wordt al zo’n drie dagen laag over laag op deze prachtig cake gespoten. Ik vind hem (zowel de cakedecorateur als de taart) super. Het spuiten van deze kanten rand op de taart is voor David geen enkel probleem. Last van bibberende handen heeft hij niet. De beweging van mooie vormen spuiten werkt harmonisch, als lekker een lied zingen. Helaas zijn er maar weinig boeiende spuitmondjes te vinden op de beurs. Gelukkig heb ik nog wel een paar spannende spuitmondjes thuis die ik graag binnenkort wil uitproberen. Bij de dames van het boek “Ik hou van taart” van Anna van Grunsven en Naomi Winter moest ik even stoppen. Ik had op facebook al gezien dat zij met een creme brulee brander een prachtige taart aan het bewerken waren. Daar moest ik het fijne van weten. Deze taart komt uit het boek en is al een jaar oud. De tegeltjes zijn gemaakt van isomalt en ze gaan er een beetje verweerd uit zien als ze met vocht in aanmerking komen. Vind je dat leuk, zet je taart dan een dag gewoon buiten de koelkast en dit effect ontstaat spontaan. Wil je liever hoogglans isomalt tegeltjes? Je kunt de kleurige vierkantjes laten glimmen door met een brander de tegeltjes even op te warmen. De bovenlaag smelt een beetje en gaat glimmen. Ga je deze taart maken? Brandt de tegeltjes dan enkele uren voordat  het gegeten gaat worden. Dream in colors. Kenny werkt thuis heel goed op dit moment, maar er komt een moment dat mijn Kenwood mixer voor het tehuis voor oude keukenmachines in aanmerking komt en dan hoop ik mijn buidel gevuld te hebben voor een kleurige, sterke opvolger. Robèrt van Beckhoven met een enthousiaste veelbelovende leerling. “Nee, roeren doen we zo weinig mogelijk”,  zegt Robert tijdens de demo’s. “Creativiteit is belangrijk in de keuken. Bak je uit een pakje, dan mix je water door de verpakking en ben je klaar. Dat geeft weinig ruimte voor creativiteit.” Gelukkig maak ik niet zo veel “uit een pakje”. Af en toe heb je het nodig dat iemand je daar ook aan herinnerd; het niet direct kiezen voor gemak in tijden van stress en weinig tijd maar te gaan voor creativiteit en smaak. Robèrt is een geboren meester. Een goddelijke patissier zijn is één, je passie overdragen is een tweede. Het publiek hangt aan zijn lippen. Hij vertelt en je absorbeert, wil meer. Tja, wil meer is mogelijk door een van zijn patisserie cursussen te volgen. Tenminste, als er plaatsten vrij zijn want de lege plekjes zijn tegenwoordig rap gevuld. Opvallend: de meervoudige meester patissier heeft een welwillend oor voor iedereen met vragen. Wendy Schlagwein verkoopt veel mallen. Sommige zijn door haar zelf ontworpen. Zelf gebruikt ze weinig mallen want haar handen maken volgens mij wat ze ziet. Lang leve de mold,  want niet iedereen is natuurlijk gezegend met het talent dat zij heeft en dan is een mold een hele handige oplossing. Wendy doet de molds niet in de vriezer, ze haalt het fondant voorzichtig met een kwastje uit de mold. Vergeet het mesje of de spatel maar om je fondant uit de mold te halen,  je beschadigd de mold als je met iets scherps het fondant uit de zachte siliconen mold haalt, vertelt Wendy. Kreeg ik enkele jaren geleden nog wel eens lelijke blikken toegeworpen met mijn rugzak; de trend in Taart en Trends beurs anno 2013 is toch deze super grote rollende allesdrager. Wow, daar kun je nog eens echt mee los gaan op de beurs.  Ik heb er vele gezien en ze waren zelfs te koop op de beurs. Alsof ze niet anders doet staat Narcis naast Michel Budde op het podium. Zij demonstreerden wat we eigenlijk al wisten: De kitchenaid maakt waar waar we op hoopten. Dit beest kan alles: malen, kloppen, raspen en mixen. De meegeleverde recepten en tips tijdens de demonstratie zijn natuurlijk altijd welkom. Gouwe ouwe en op iedere beurs lekker aan het freubelen: Karen Davis. Dit geldt ook voor Alan Dunn. Tot de volgende beurs. Bij marielle van de koekenbakkers word je altijd spontaan vrolijk. Koeken, groot en klein, vol humor. Ik heb opvallend veel kinderen gezien. Mijn jongste zoon van 12 twijfelde ook of hij mee zou gaan. Echter….. moeder had plannen op de beurs en er moest gesport worden. Helaas. Toch knaagt het, zal hij als jongen van 13 volgend jaar nog mee willen? Met een mooie ballon is hij niet meer om te kopen! Je kunt je kids natuurlijk laten mee doen aan een prijsvraag: wie van de kids bakt de mooiste taart. Wat vond jij nou zo opvallend aan de beurs anno 2013? Wat heb jij geleerd? En tot slot. Op de beurs was een dame. Zij wilde graag het recept van de worteltjes taart die Narcis en Michel samen maakten. Helaas, wist ze niet hoe ze met haar mobiel een foto kon maken. Dus nam ik de foto. Sorry, het is natuurlijk donker in de zaal, kun je het recept toch lezen?

Moederdag, tijd voor Homemade moederdag met homemade fondant & cookies. Heel handig dat moeder allerlei soorten uitstekers in huis heeft. Dat ontdekte ik aan de ontbijttafel 🙂 Behalve letters van brood waren er ook jam-harten. En behalve een gezellige en leuke ontbijtafel ontdekte ik ook een paar cadeautjes waaronder deze koekjesstempel: En er moest dus gebakken worden om deze leuke stempel uit te proberen. Ik wilde graag koekjes maken met home made indruk maar ook in fondant om later op de koekjes te plakken. Vergelijken dus. Aan de slag. De laatste paar keer als ik koekjes bakten, smaakten ze wel lekker maar de koekjes behielden niet hun vorm. En dat is jammer en bij koekjes met een stempel is dat juist belangrijk. Het was tijd om een nieuw recept uit te proberen. Dit maal heb ik de tips die ik las op de website van sweetopia. Tip 1. gebruik geen rijsmiddelen. Geen bakpoeder dus dit maal, daar was ik anders best een beetje scheutig mee. Kneed het deeg en laat het minimaal een uur rusten in de koeling. Hierna worden de koekjes gemaakt. Vervolgens gaan de koekjes in worden weer een uur de koeling in. De koekjes moeten op een afgekoelde dikke plaat, vanuit de koeling zo de oven in, om voortijdig van vorm te veranderen te voorkomen. Voor en na het bakken. De vorm is minimaal veranderd. De letters zijn bijna hetzelfde als voordat ze de oven ingingen. Kant en klare fondant vinden mijn huisgenoten niet lekker. Marshmallow fondant, de zelfgemaakte versie dan, daartegen vinden ze wel lekker. De marshmallows gingen in een glazen kom en 45 seconden met een kleine eetlepel water de magnetron in. Vervolgens roer je er poedersuiker door. Roeren, roeren, steeds meer poedersuiker. Er is een moment dat je denkt; en nu kneden. Dan kneed je de fondant verder op het aanrecht door steeds meer poeder toe te voegen totdat het niet meer kleeft. Terwijl ik aan het “taarten” ben, zijn mijn jongens buiten  aan het vissen. Lekker, dan heb ik de tijd voor mezelf. Je kunt het koekje ook versieren met uitgestoken fondant met de koekjes stempel en uitsteken. De koek gaat mooi glimmen met pearldust. Met eetbare lijm plak je de fondant op het koekje. Gewone koekjes met de home made stempel en koekjes met een laagje fondant erop. Aan jou de keus.

Deze Ombre Petal taart met Swiss meringue botercrème stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. En de spuitzak; daar kan ik geen genoeg van krijgen. Toeven spuiten; ik ben altijd een beetje teleurgesteld dat je er zo snel klaar mee bent. Het is heerlijk!  En daarbij…. geen stress. Het taartje kun je in 20 min. spuiten. Dat is wel zo handig als je eens weinig tijd hebt. Hoe maak je deze Ombre Petal taart met Swiss meringue botercrème? Met wat voorbereidingen (biscuit bakken, eventueel alvast de Zwitserse merengue botercreme maken en eventueel kleuren), presenteer je supersnel een taartje. De topping kun je zelf kiezen. Ik koos voor Zwitserse merengue botercreme; een zijdezachte frosting maar niet zo vet als gewone botercreme. Ook handig omdat de taart niet in de koeling hoeft als de taart dezelfde dag wordt gegeten.  En dat is soms wel zo handig. En een tweede maal zal het nog beter gaan en weet je beter  met welke lepel of spatel je de petals het mooist kunt maken. Ik begon met het biscuit gemaakt met Zeelandia biscuitmix.  Of bak een biscuit volgens dit basisrecept! De taart krijgt 3 biscuitlagen in 3 verschillende kleuren groen. De biscuitmix klaar is verdeel je de biscuitmix in drie schalen. Iedere laag wordt apart gebakken. Omdat het biscuit veel lager is moet je het korter bakken. Normaal is het ongeveer 35 minuten, nu bakte ik de delen ongeveer 16-18 minuten. Zwitserse Merenque botercreme heb je in verschillende recepten. Een van de bekendste is de 1-2-3 methode. Dit betekend: 1 deel eiwit,  2 delen suiker (2 x de hoeveelheid van het eiwit) en 3 delen (3x de hoeveelheid van het eiwit) roomboter. B.v. 100 gram eiwit, 200 gram suiker, 300 gram roomboter. Ik kies voor een recept dat eigenlijk dan 1-2-2 zou moeten heten. 1 deel eiwit, 2 delen suiker en 2 delen boter. Ombre Petal taart met Swiss meringue botercrème Benodigdheden voor 20 cm. taartje (inclusief 2 dunne lagen tussen de cake delen): 200 gram eiwit 400 gram suiker 400 gram roomboter snufje zout Zo maak je de Ombre Petal taart met Swiss meringue botercrème Klop het eiwit enkele seconden kort door met het snufje zout. Het zout gaat een reactie aan waardoor het  eiwit luchtiger wordt. Verwarm een pan met water. Het is handig als je een mixer hebt met een ijzeren kom. Wellicht heb je anders een ronde ijzeren blanda. De kom moet goed in de pan passen met water. De kom mag op de pan. Roer met een klopper continue door het eiwit en doe er beetje bij beetje de suiker bij. Goed blijven roeren. Je kunt voelen of de suiker is opgelost door je vingers in het eiwit te doen en het eiwit met suiker door je vingers te laten rollen. Is het suiker nog niet opgelost, dan voel je kleine suikerkorrels. Dit kloppen duurt zo’n 3-4 minuten en voel je goed in je armspieren. Eiwit is niet veilig vanwege mogelijke salmonella-bacteriën. Bij Swiss Merengue Creme wordt het eiwit au bain marie net zo lang verwarmt totdat de suiker volledig is opgelost. Hierdoor is tevens het eiwit veilig. De kom mag van het vuur en kan weer op de mixer. Mix je in een blanda, dan is het wellicht handiger om het eiwit over te hevelen naar een grotere beslagkom waar je goed in kunt mixen en lekker ruim is. Het eiwit met suiker wordt nu 4-5 min. flink geklopt tot het stevig is. Proef maar… het is heeeeerlijk. Omdat de boter er nu bij kan moet de klopper uit de mixer gewisseld worden voor de ander klopper. (Bij mij is de de K-klopper) Een gewone klopper (zie 2 foto’s hierboven) kan vaak de stugheid van het  boter niet aan. Mijn handmachine kan dit overigens wel aan. De boter moet op kamertemperatuur zijn. Soms verwarm ik het kort op de rijsstand in de oven, dat is zo’n 35 graden. Dan wordt de boter zacht maar smelt het nog niet. De boter gaat nu stukje bij beetje bij het mengsel. Is de boter niet helemaal zacht, dan kan het er halverwege wat hobbelig uitzien. Gewoon doorkloppen totdat er een heerlijk zachte, zijdeglanzende massa ontstaat.  Dit is het moment om er eventueel wat smaakstof of kleurstof toe te voegen.  De Zwitserse Merenque Crème is klaar. De Merinque Crème is een week houdbaar in de koelkast en eventueel 3 maanden in de diepvries. Voor gebruik moet je het dan nog even opkloppen. Is het erg warm weer, dan kun je een deel van de boter eventueel vervangen door margarine, kokosvet of Crisco voor een wat stevigere frosting, maar dan veranderd de smaak natuurlijk ook. De 3 biscuits werden dun besmeert met abrikozenjam en een dunne laag Merenque Botercrème. Drie spuitzakken werden gereed gemaakt in een eigen zak. Er werd een grote ronde tip gebruikt. bv. de Wilton 2a. Hier ging ik de fout in. In een filmpje had ik gezien dat er een onderlaag gesmeerd werd over de taart. Ik zou zeggen, niet doen. Zeker niet als je met meer kleuren werkt, dit geeft later vlekken bij andere kleuren dan de onderlaag en de taart is straks toch wel helemaal bedekt met de crème. Ook hier is het zoeken naar je favoriete attribuut om de druppel uit te smeren. Het kan met een spatel, met een lepel, maar ik vond een lange ijslepel (eigenlijk een extra lange theelepel) het prettigst werken. Veeg zonodig je lepel steeds af aan een papieren keukendoekje. Hier gebruikte ik nog een eetlepel maar dan kan je niet goed bij de onderste stippen. Het was paasochtend en de keuken had ik niet alleen voor mezelf. Iedereen draaide om elkaar heen. Ik vind het zelf een erg leuk taartje maar hij moet nog een stuk netter. Ik heb nog crème over uit de diepvries…. zal ik? Drie lagen biscuit geven een erg leuk resultaat, ook als je voor slechts 1 kleur kiest aan de buitenkant. De Ombre Petal cake met een verrassend gekleurde binnenkant.

Dit last minute taartje was erg leuk om te maken voor een lieve moeder die jarig was en het zo verdiend. Taart voor moeder. Eigenlijk is 3-4 weken toch wel heel relaxed om na te denken wat je met een taartje wilt. Hoe gaat het eruit zien, voor hoeveel personen is het, wat zijn de vullingen. Past het dan nog in de koelkast, zijn alle materialen en ingrediënten aanwezig? Wanneer ga ik beginnen met bakken, kan ik alvast wat voormaken, kneden, kleuren, laten drogen? Nu had ik maar krap een dag. De jarige houdt van paars en dochterlief wilde graag een witte roos bovenop de taart.  Dat vraagt toch om romantiek? Een lila vintage taartje. De bak met molds werd tevoorschijn gehaald. Ik moest even nadenken hoe ik de roos zou gaan maken want het is lang geleden dat ik rozen gemaakt heb. Voor de eerste keer heb ik rushes gemaakt van half gewone fondant en half gumpaste van Satinice. Satinice ruikt prettig, smaakt goed en werkt lekker soepel. Het hard snel uit. Gelukkig zit het goed beschermt afgesloten in emmertjes. Hoe maak je ruches of ruffles? Ik vond dit duidelijke filmpje op youtube door Colette Peters. Mijn parelmolds. daar kan ik echt niet zonder, ze komen bijna bij iedere taart terug. Samen met de gouden of zilveren dust. Grappig, want ik hou eigenlijk helemaal niet zo van glimmende sieraden of accenten in huis of aan mijn lijf. Een parelketting? Ja, die heb ik wel ergens liggen, tenminste een ketting van nepparels. Het is een oude ketting van mijn moeder. En daar is ze weer:  moeder, onze moeders, wij als moeder: de moeder als inspiratiebron.

Dat je zelf een mooie schelp kunt maken, heb ik al laten zien in een voorgaand blog. Deze Hollandse schelp afkomstig uit Cadzand, mocht “mooi zijn” op een hennataart waarvan de basis, de inspiratie, afkomstig is uit Marokko. Samen vormen ze deze bijzondere hennataart met schelp van fondant. Het werd de Hennataart met schelp van fondant. 1001 nachten Een vriendin van me, Danielle, woont met haar  gezin sinds enkele jaren in Marokko. Ze runt met haar man een gastenverblijf aan de voet van het Atlas gebergte. Regelmatig lees ik haar blog en ik kan me nauwelijks voorstellen dat zij leeft in deze kleurrijke wereld, die tot leven komt in haar werkelijk prachtige foto’s, die op haar site te bewonderen zijn en de verhalen over het leven zelf in Marokko. De wondere wereld van 1001 nachten. Van de site van Danielle Donker komt deze foto: Hennapatronen Ik hou erg van stencilen op koekjes, taarten en cupcakes en de patronen die de vrouwen in Marokko gebruiken zijn wonderlijk mooi, helaas,  die krijg ik nooit uit mijn losse pols. Bestaan er stencils met hennapatronen? Ik vroeg het aan Danielle. Danielle vond het erg leuk om voor me op pad te gaan en al snel ontving ik een envelop met sticker-stencils die vrouwen kunnen gebruiken om hun handen te stencilen met henna en wellicht ook andere delen van het lichaam waar ik alleen geen weet van heb. Grote handen Toen begon het denkwerk. De sticker is vrij groot, zelfs voor mijn grote handen. De sticker is niet erg flexibel. Om welke vorm zou hij het best passen? Letterlijk heb ik de schalen uit de kast gehaald om het te bekijken. Helaas bleek dat alleen de grote vormen, de ronde en vierkante,  een mooi resultaat zouden geven omdat je dan de sticker niet uit vorm hoeft te trekken, maar een taart voor 15-20 personen, dat gaat hier thuis niet op. Daarom heb ik toch maar besloten voor een blandavorm van 20 cm., een halve bol dus. Niet mijn favoriete vorm, maar ja, soms vraagt het doel het middel.  Aan de slag dus. Het biscuit werd eerder gebakken en in de diepvries bewaard tot het moment was aangebroken. Omdat de grote en kleine mannen in huis niet altijd zin hebben in marsepein of fondant, moest ik zorgen voor een vulling waar ze altijd graag naar uitkijken. De bonbonbloc vulling Daarvoor heb je nodig: 250 ml. slagroom, niet geklopt 1 zakje slagroomversteviger (klopfix) 1 reep bon bon block melk of puur naar smaak met praline (200 gram) Werkwijze: Doe de slagroom in een pan met de bon bon bloc in stukjes. Verwarm alles langzaam. Blijf roeren tot alles is opgelost. Laat dit afkoelen in de koelkast. Zelf had ik niet veel tijd en liet de pan in een teil met koud water versneld afkoelen, wel goed blijven roeren en daarna heb ik het nog kort bewaard in de diepvries. Als het echt koud is mag het zakje klopfix erbij en klop je net zolang tot het zo dik is als slagroom. Zelf maken Omdat er in huis niet zo enthousiast gereageerd wordt op gewone “gekochte” fondant, zelfgemaakt fondant vinden ze echter wel lekker, probeerde ik de chocolade versie van fondant. Hier veegde ik voorzichtig een beetje crisco over zodat de gouden dust straks beter blijft zitten en de sticker ook goed los zou laten. Het lijkt of de handen de bol vast houdt maar je ziet ook een paar knelpunten waar de hand niet goed kan aansluiten omdat de sticker niet flexibel genoeg is. Toch maar gaan dusten. Resultaat beetje “weggelopen” geduste hennataart. De achterkant met bloemen, ook gemaakt met stickers. Omdat ze klein zijn speelt flexibiliteit minder een rol en stralen ze volop. Het resultaat na het aansnijden van de hennataart.